We hadden nu Joy, Lana (en doordeweeks Bobbie). Toen we Lana kregen was de intentie om het bij
deze honden te houden, 2 is namelijk ook wel voldoende en toen kwam de MAAR. Toen we Lana al een
tijdje hadden besloten we om eens een keer show te gaan lopen, we hebben nooit de wens gehad om
veel te bereiken maar het leek ons wel leuk om eens te kijken hoe we het zouden vinden om te showen.
Toen Lana na de 2 e keer al meteen BOB werd was dat toch wel een reden om te kijken hoeveel verder ze
nog kon komen. Lana bleek het heel goed te doen in de show wereld en juist door het showen zijn we
erover na gaan denken om misschien toch maar eens een keer een nestje neer te zetten met Lana. Hoe
leuk zou het zijn om eens een nestje met die kleine pups te hebben. Nadat we besloten hadden om te
gaan fokken kriebelde het toch wel heel erg om dan ook een pup aan te houden. Hoe leuk zou het zijn
om een pup van je eigen hond te hebben! Dat leek ons prachtig, het idee van toch een hond erbij was
geboren. We begonnen de zoektocht naar een geschikte reu (deze duurde heel lang), niet veel reuen
voldeden aan ons hele wensenlijstje maar toen kwam daar dan Dallas. Dallas had alles wat we in een reu
zochten. We hebben toen contact gelegd met de eigenaar van Dallas. We hadden niet zo veel haast
want we dachten dat Lana voorlopig toch nog niet loops zou worden, dat was dus echt verkeerd gedacht
van ons want een paar dagen nadat we met de eigenaar van Dallas overeengekomen waren besloot
Lana op onze trouwdag loops te worden. De dekking en de dracht liepen beide voorspoedig. Op 22
oktober merkte we aan Lana dat het niet lang meer zou duren voordat ze de pups zou werpen, rond half
12 maakte Lana mij wakker om te zeggen dat ik toch bij haar moest blijven (ik lag toen in de bank te
slapen in haar buurt) van de bench had ze haar werpkist gemaakt want van de echte werpkist was ze
bang. Ik heb toen een deken gepakt en ik ben naast haar op de grond gaan liggen. Om 00.02 was het dan
echt zover, ik maakte Tom wakker en 5 min later was daar dan de 1 e pup geboren een knappe reu, de 2 e
pup volgde al snel. Dat was een heel mooi meisje! Je raadt het al het was Phelicia. Daar zat ik dan in de
bench met Lana en 2 pasgeboren pups, de pups moesten toch echt naar de werpkist onder de
warmtelamp. Dus ik pakte de 2 pups en liep snel naar de werpkist, Lana kwam mij natuurlijk achterna
omdat ik haar pups had. Toen ze eenmaal in de werpkist lag was alles goed en zijn er in totaal 11 pups
geboren te weten 6 reutjes en 5 teefjes. We zouden een teefje houden uit het nest en we hadden dus
genoeg keus maar eigenlijk was al heel snel duidelijk dat Phelicia de pup was die bij ons zou blijven. Het
meisje met het meest zilveren vachtje en die al heel snel in de gate had hoe ze mij en Tom om haar
pootje kon binden. Steeds maar weer was Phelicia de eerste die bij mij kwam liggen en knuffelen. Echt
alle 11 pups waren (en zijn) geweldig, maar dat meisje had ons uitgekozen en wij waren het helemaal
eens met haar keuze! Ze had ons hart gestolen. Het mooiste van een pup uit een nest die bij jezelf
geboren word en opgroeit is toch echt wel dat je ze vanaf moment 1 op ziet groeien. Letterlijk in mijn
handen geboren en alle stapjes en mijlpalen mee krijgen. Dat gevoel is met geen pen te omschrijven. De
weken gingen voorbij en het gevoel was steeds duidelijker dat Phelicia deel uit zou gaan maken van
onze roedel, als alle pups rustig in de ren lagen te slapen lekker tegen elkaar aan dan besloot Phelicia uit
de ren te ontsnappen (ze was ook de enige die dat kon en deed) en bij Mama, Tante Joy en ons te
komen liggen. Phelicia wilde niet meer bij haar broertjes en zusjes zijn maar bij ons. Deze keer hadden
wij de pup niet uitgezocht maar de pup had ons uitgezocht en ik heb geen moment spijt gehad van deze
keuze. Phelicia is een lieve maar ook hele pittige dame die goed weet wat ze wil. Ze is heel erg
roedelgericht en een echt knuffel. De meeste zilveren uit het nest (nog steeds) en ondanks dat ze in de
1 e paar weken een stevige tante was kreeg ze wat later de rol van het kleinste pupje! Dit kleine pupje

zou ze niet lang blijven. Ondertussen is Phelicia uitgegroeid tot een lief, prachtig pubermeisje met een
pittig karaktertje. Ze is uniek net zoals onze andere honden en ze is van ons!