Lana, hoe het allemaal begon...

Lana is onze Saarlooswolfhond geboren 07-05-2017

Ondanks dat we heel erg blij waren met Joy misten we toch nog iets. We wilde er graag een hond bij, niet alleen voor onszelf maar ook voor Joy. Als Bobbie er niet was merkte we heel erg aan Joy dat ze een speelkameraadje miste deze konden wij als mensen niet vervangen.

Onze allereerste ontmoeting met Lana was op 2de pinksterdag, de pups waren toen 4 weken en 1 dag oud. Na een heel goed maar ook zeker leuk gesprek met de fokkers gehad te hebben mochten Tom en ik bij de pups gaan zitten. Wat een mooie en leuke pups allemaal echt stuk voor stuk. Lana was niet zo nieuwsgierig en enthousiast als alle andere pups maar iets trok me heel erg in haar aan. Dit had ik al met de foto’s die ik van te voren gezien had. Ik had toen al op dit grijze meisje mijn zinnen gezet, maar ik vond het belangrijker dat het karakter bij ons zou passen, dus open minded gingen we bij de pups zitten. Steeds viel mijn oog op dat mooie meisje, want wat was en is ze toch knap. Maar ook alle andere pups hadden iets wat me aantrok weliswaar op een andere manier maar ieder van die pups zou welkom zijn bij ons. We wisten dat we goed in ons achterhoofd moesten houden dat de kans er in zou kunnen zitten dat geen van de pups bij ons het gouden mandje zou vinden, met een hoofd vol informatie en een hart gevuld met liefde gingen we weer terug naar huis. De spannende tijd zou beginnen, zouden we een pup krijgen of helaas toch niet. De dagen gingen zo ontzettend langzaam. Maandag zouden we weer gaan kijken bij de pups zouden we dan al iets meer weten. Die nachten sliep ik erg slecht mijn gevoel en verstand zaten niet op 1 lijn. Mijn verstand zei me dat ik niet teveel moest hopen dat er een pup bij ons zou komen wonen maar mijn gevoel zei: “dat mooie grijze meisje zal bij jou komen wonen”. Mijn gevoel won het van mijn verstand. Ik ging al op zoek naar leuke puppy spulletjes en ik had ook al een collage foto gemaakt van het meisje wat ik zo graag hoopte dat ze bij ons zou komen wonen. Overigens was haar volledige naam Sada Lobo de La Luna Llena.

Steeds botste mijn gevoel en verstand met elkaar, maar ik kon haar echt niet loslaten, ik zou dat pas kunnen als ik het met mijn eigen oren zou horen dat ze niet bij ons zou komen wonen. En daarbij misschien zouden we wel een pup krijgen maar niet Sada er was namelijk nog een prachtig teefje misschien zou zijn dan wel bij ons komen.

Zondag 11 juni, we hadden een drukke dag en morgen zouden we weer bij de pups gaan kijken. Die dag stonden er 2 verjaardagen gepland, dat was dan wel weer fijn dan kon ik tenminste even mijn zinnen verzetten. Op de 1ste verjaardag aangekomen was het erg gezellig, niet wetende dat mijn dag nog vele malen beter zou worden. Ik kreeg ineens een berichtje van de fokker of ik haar misschien even kon bellen, het ging namelijk over de keuze van de pups. Mijn hart klapte zowat mijn keel uit, met alle moed die ik nog had ging ik even bellen. Zou het goed nieuws zijn?? of zou het juist totaal niet goed zijn?? Zouden we morgen nog wel kunnen gaan kijken of is het al zeker dat er geen pup naar ons komt?? Toen werd de telefoon opgenomen, en werd me de vraag gesteld wat onze voorkeur was. Ik heb toen eerlijk toegegeven dat onze voorkeur toch echt bij Sada lag, het andere teefje is ook echt een schatje maar voor ons gevoel zou Sada beter bij ons passen. Toen kreeg ik het verlossende woord: “Wij denken inderdaad zelf ook dat Sada beter bij jullie zal passen, Sada komt naar jullie!”Hoorde ik dat nou echt goed, ja ik hoorde het echt goed. Het is maar goed dat Sascha (de fokster) niet door de telefoon kon kijken want dat had er belachelijk uit gezien, ik stond als een zotje over straat te dansen en ik probeerde nog zo kalm mogelijk via de telefoon over te komen maar ik geloof niet dat dat echt gelukt is. Toen mocht ik Tom het goede nieuws zeggen maar hey ik heb ook in spanning gezeten dus ik zal hem ook even in spanning laten. Met mijn gezicht strak in de plooi liep ik naar hem toe, hij dacht dat we geen pup zouden krijgen, toen hield ik het niet meer vol en zei vol enthousiasme : “Sada komt bij ons wonen!!!!” Niks kon die dag nog verpesten.

12 juni, we mochten weer bij de pups gaan kijken, dit keer gingen we met een heel ander gevoel. We wisten nu dat Sada van ons zou worden!

Opgewekt gingen we weer onderweg, nog even en ik zou ons meisje weer zien. Het werd weer een ontzettend gezellige middag, wat zijn de fokkers toch ontzettend leuke mensen! Het gevoel was goed, we kregen een ontzettend prachtige pup en we hadden meteen een klik met de fokkers.

Sada was weer heel veel veranderd in een week tijd maar ze werd alleen maar mooier en mooier. De vorige keer hadden we nog geen foto’s gemaakt omdat we nog niet wisten of we een pup zouden krijgen maar nu ging ik helemaal los met foto’s maken!

Zoals je kunt zien heb ik op deze collage de naam Lana al staan. Nadat we weer bij Sada geweest waren hebben we de knoop doorgehakt en besloten om haar een andere naam te geven. Hier hebben we wel heel goed over nagedacht. Lana is een combinatie van Luna (zo heet de moeder hond) en Sada, ook heeft Lana een betekenis het betekend namelijk “aantrekkelijk” dus vanaf nu was het “Lana Sada Lobo de la Luna Llena”wat betekend “de aantrekkelijke pure wolf van de volle maan.

We hadden weer afgesproken dat we een week later weer zouden komen kijken.

In deze week ben ik helemaal los gegaan met het bestellen van  speelgoed een halsbandje en nog allerlei andere leuke dingen. Op deze manier ging de tijd ook wat sneller voor mij.

Een week later, Lana was ondertussen 6 weken. Het zou nu nog maar een paar weken duren voordat ze naar ons toe zou komen.

Weer een hele gezellige middag gehad en we hebben deze keer ook lekker meegegeten. Deze middag ook lekker veel met ons meisje geknuffeld en wat is het toch een lieverd. Veel foto’s gemaakt zodat ik er weer voor een week tegenaan zou kunnen.

Wat kunnen dagen en weken soms lang duren, ik was zo ontzettend gelukkig maar tegelijkertijd duurde het ook lang voor dat het eindelijk zover zou zijn dat we Lana zouden kunnen halen. Gelukkig mochten we gewoon iedere week langskomen om lekker met ons meisje te knuffelen, en dat deden we dan ook. Met 7 weken zouden we nog voor een laatste keer komen kijken voordat we haar op zouden halen. Weer besloten om gezellig en vooral ook weer lekker mee te eten. Iedere week als we er zijn blijven we toch langer hangen als dat de bedoeling is maar dat komt ook omdat het altijd zo gezellig is en dit heeft niet alleen maar met de pups te maken. Op deze dag hebben we ook afgesproken dat we Lana zondag (02-07-2017) zouden halen ze zou dan precies 8 weken zijn. Nu begon dan ook het echte aftellen.

Bijna een week later was het dan eindelijk zover we mochten Lana gaan ophalen! Die dag hadden we het erg druk dus gelukkig ging de tijd snel voorbij. Om 14.00 uur waren we er dan, na nog een tijdje gezellig gekletst te hebben was het moment dan eindelijk daar we zouden Lana mee naar huis gaan nemen. Er zou weer een heel nieuw avontuur beginnen. Super leuk allemaal maar toch ook weer spannend, weer dezelfde vragen als bij Joy. Zou het goed gaan met de andere honden in dit geval en zou Lana aan ons kunnen wennen. De reis ging redelijk goed, Lana was wel wat misselijk en moest daarom overgeven. Eenmaal thuisgekomen ging ze lekker liggen. 

Ik ben toen Joy gaan halen bij mijn ouders en Tom is met Lana alvast naar het losloopveld gegaan. Gelukkig verliep de kennismaking heel erg goed. 

Na de kennismaking zijn we weer lekker naar huis gegaan zodat beide honden even bij konden komen en weer verder aan elkaar konden wennen. Het was een vermoeiende dag voor Lana maar ze deed het ontzettend goed.

De 2e dag zou Lana kennis gaan maken met Bobbie, ook weer even spannend hoe dat dat zou gaan lopen maar toch hadden we er het volste vertrouwen in. De ochtend hebben we het gewoon even lekker rustig aan gedaan en we zijn pas in de middag weggegaan.

Hup honden in de auto en gaan. Lana zat bij mij voorin en Joy en Bobbie zaten samen in de kofferbak. We zijn toen naar een stuk bos met weiland gereden waar nooit iemand komt. In het begin was het voor alle 3 de honden even wennen maar als snel was het helemaal goed met alle 3 de honden. Het was leuk om te zien hoe goed ze het deden.

De rest van de 1ste week hebben we niet teveel gedaan, we zijn wel meerdere keren gaan lopen met de honden maar verder hebben we vooral Lana de kans gegeven om te wennen aan de nieuwe omgeving, andere honden en vooral andere mensen om haar heen. Op zaterdagavond zijn we nog wel naar de fokkers geweest, dit omdat zondag Lana getiterd zou worden en we wilde Joy ook meteen laten titeren maar het was natuurlijk wel van belang dat het met Joy en Luna ook goed zou gaan. En goed ging het zeker alle honden hebben het super goed gedaan en hebben het heel erg naar hun zin gehad. De volgende dag waren we weer terug voor het titeren. Alles ging ook weer goed die dag en Lana kreeg voor de 1ste keer haar entingen. We waren met zijn alle gezellig bij elkaar, het was weer heel leuk om alle pups weer terug te zien en Lana dacht daar hetzelfde over. De komende dagen zouden we het weer een beetje rustig aan doen want Lana had nu weer erg veel indrukken op gedaan, maar wat heeft ze het toch allemaal goed gedaan!

Al snel kwamen we erachter dat Lana erg aanhankelijk is en dat ze al snel dikke maatjes met Joy aan het worden was. Al onze zorgen waren voorbij en wij zelf konden nu ook echt gaan genieten want dit kleine meisje zou de rest van haar leven bij ons blijven!!